afb.

Willy van Bladel

Eindhoven 26 maart 1960

Willy van Bladel

Functies / onderscheidingen

Sportpenning 's-Hertogenbosch, 1975

De Tornado blijkt vijf millimeter te breed

Uniek zijn ze beslist niet. Er zijn wel meer telgen uit dezelfde familie, die op de Olympische Spelen geschitterd hebben. Vaders en zoons, broers en zussen. In Den Bosch hebben we de hockey-broers Derikx. En de zeilende broertjes Van Bladel. In 1984 zeilt alleen Willy van Bladel in Los Angeles en moet de jongste Cees nog genoegen nemen met een reserve-rol. Vier jaar later gaan ze in Seoel wel samen de boot in. Ze zijn allebei verrast, wanneer ze horen dat ze bij lange na niet de eerste Bossche Olympische zeilers zijn. Van Henri Smulders hebben ze nog nooit gehoord. Maar daarin staan ze niet alleen. Die omissie is nu in ieder geval rechtgezet.	52
Zowel Wil (26-3-1960) als Cees (2-5-1962) wordt in een Eindhovens ziekenhuis geboren. Vader Van Bladel werkt bij Koudijs en Samsonite; het ouderlijk huis staat aan de Bossche Rijnstraat. "De Aawijk was toen nog maar net aangelegd en we woonden daar met uitzicht op de Oosterplas. We waren nog heel jong toen vader ons eerste bootje kocht. Hij dacht aan een kano, maar heeft op advies van de heer Oomen toch een piraatje gekocht. Oomen verhuurde aan de Oosterplas een paar BM-ers en daar waren we niet weg te slaan. Voor of na school stonden we te zeuren of we de zeilen droog mochten varen." Tijdens de lagere schooltijd (Norbertus school) verkast het gezin Van Bladel naar het Belgische Oudenaarde. Na een halfjaar zijn ze al weer terug in Den Bosch en hetzelfde huis aan de Rijnstraat wordt teruggekocht. Het Sint-Janslyceum is voor beide de logische vervolgopleiding. "We hadden daar onder meer Jan Dekker als leraar. Inderdaad de basketballer, maar ook iemand die uitermate geestdriftig over zijn vak scheikunde kon vertellen." Na de middelbare school gaan de broers verschillende richtingen uit. Wil gaat naar Nijenrode, studeert in Utrecht rechten en wordt zelfstandig ondernemer. Cees studeert een jaar psychologie en gaat via HTS bedrjfskunde naar de VU in Amsterdam om zich daar in de bewegingswetenschappen te bekwamen. En tussendoor zeilen ze zowat over de hele wereld. "Het was in onze tijd heel anders dan nu. Je mocht op wat hulp van NOC en/of NSF rekenen, kreeg een autootje maar verder moest je het zelf maar uitzoeken en organiseren. Je had toen nog geen sponsoren. Hoewel, bij de Olympische Spelen in Los Angeles hebben we toch aan sluikreclame gedaan. Niemand heeft het gelukkig gemerkt, want HET was natuurlijk verboden." Dat HET blijkt het zeil van plankzeiler Stephan van den Berg te zijn. Het kost heel wat moeite om de juiste kleur te krijgen, maar uiteindelijk lukt het toch om het Heineken-groen te produceren. Of én met hoeveel de bierbrouwer over de brug moet komen is niet bekend. Het zal Van den Berg toen ook worst geweest zijn. De gouden medaille zorgt immers voor eeuwige roem en bovendien is het de eerste gouden mannen-medaille voor Nederland sinds Piet Kleine op de 10 km van de Winterspelen in 1976. De Olympische zeilwedstrijden worden in 1984 in Long Beach gehouden. Wil van Bladel vaart daar samen met Huub Lambriex in de Tornado-klasse. In het Olympisch Document, samengesteld door het KNWV lezen we: "Willy van Bladel (23) en Huub Lambriex (21) hebben hun uitzending naar de Spelen ruimschoots verdiend. Dit lijstje bewijst het: 3e in de Pre Olympics in '83, 2e in het wereldkampioenschap '83, 3e in het wereldkampioenschap '84, 8e in Antibes, 2e in Steihude, le in Hyères, 2e in het open Duitse kampioenschap en 5e in Weymouth Olympic Week. Willy was met zijn broer Cees, die als reserve meegaat naar LA, wereldkampioen in de Vaurien-klasse." Nog voor het evenement van start gaat zijn er al problemen. Twee van de vijf Nederlandse boten worden in eerste instantie afgekeurd. De Tornado van Van Bladel en Lambriex blijkt vijf millimeter te breed. Het probleem wordt opgelost door de rompen met een	53
touw naar elkaar toe te spannen. Bij de herkeuring wordt de boot goedgekeurd en kan het duo beginnen aan de klus, waarvoor het als favoriet van start gaat. Al in de eerste race kan de favorietenrol niet waargemaakt worden: zesde. Van Bladel toen tegenover de pers: "We hadden onze spullen op wat meer wind afgesteld. Het begon te laat wat harder te waaien anders had er meer in gezeten. Maar ja, het is een begin, hoewel ik me dat wel anders voorgesteld had," Later blijkt de schade nog groter. Na een Canadees protest wordt de ploeg gediskwalificeerd. Er komt geen herstel meer en de medaillekansen worden met de dag kleiner. Pas in de voorlaatste van de zeven races gaat het met een tweede plaats eindelijk beter. Bij meting na afloop blijkt het grootzeil van de Nederlandse catamaran vijf millimeter te hoog getuigd en volgt opnieuw diskwalificatie, Terwijl Stephan van den Berg naar goud surft, eindigt Van Bladel/Lambriex op de elfde plaats. Het duo gaat na de Spelen niet samen verder. Lambriex stopt met zeilen en gaat zich op een maatschappelijke carrière oriënteren. Willy is dat nog niet van plan en gaat met broer Cees de boot bemannen. Met als voorlopig einddoel Zuid-Korea 1988. Ze zullen daar niet alleen zijn. Het KNWV zendt een recordaantal van zestien zeilers af naar de voor de havenstad Pusan gelegen Straat van Korea. De ploeg komt beslagen ten ijs, Meteo Consult en het Waterloopkundig Laboratorium stellen hun kennis ter beschikking van de sport. De overheid laat in Zuid-Korea ook niets aan het toeval over. Chef d'équipe André Dupon na de eerste besprekingen van de teamleiders met de plaatselijke organisatie: "We hebben te horen gekregen dat het Rode Leger, de Japanse terroristische organisatie, hier is geïnfiltreerd. Daarom staat alles op scherp. De bewakers in de Olympische haven en de plaatselijke super-de-luxe hotels zijn tot de tanden gewapend. Op elke pier staan schutters met het geweer in de aanslag. Zwart geüniformeerde militairen met Uzi's marcheren af en aan." Allesbehalve een entourage om lekker ontspannen naar de wedstrijden toe te leven. Ook niet voor de Van Bladels. "We waren weliswaar geen favoriet voor de medailles, maar het had wel beter gekund dan de negende plaats. Maar ja, alles wat er mis kon gaan ging ook mis. En we hadden niet het beste materiaal. Maar daar waren we zelf voor verantwoordelijk. Onder meer omdat we in Hyères het door ons ontwikkelde zeil aan de Fransen verkocht hadden. Voor 20.000 FFr; zo'n zes- tot zevenduizend guldens. Met 'ons zeil' haalden die Fransen wel mooi goud." Het duo heeft verschillende keren flink gevloekt in de boot. Overboord hangen of gaan is niet leuk wanneer de haaien tussen de drijvers van de catamaran opduiken. Net zo min als door een verkeerde stroming richting Noord-Korea afdwalen, waar de militairen al klaar staan. Omslaan door een golf van zo'n meter of acht is daarbij een wissewasje. Weer terug thuis gaat het ook al mis. "We hadden de boot op een parkeerplaats aan de Oosterplas neergezet. Wordt de boot aangereden door een of andere dronkenlap. We hebben de boot nog wel opgetuigd en daarna verkocht." In 1991 krijgt het duo weer	54
Olympische gedachten. Ze kopen de oude boot terug en krijgen een wildcard voor het WK. "Dat was een groot fiasco en meteen einde verhaal." Wil is dan inmiddels 'in zaken' gegaan. Als directeur van Hanku Trading, een handels-onderneming, werkt hij sinds 1988 zo'n 100 uur per week. Voortdurend rinkelende telefoons, dringende faxen of belangrijke afpraken op het kantoor in Rotterdam. Het staat in schril contrast met de wind die met de zeilen speelt. Met zijn onderneming zet hij Koreaanse producten op de markt. De taalbarrière met het Aziatische land wordt geslecht door zijn vrouw Yung-Hae, die hij leert kennen tijdens regatta's in Pusan. In 1991 verschijnt de naam Van Bladel - hij is inmiddels 26 kilo aangekomen na Seoel - ineens weer op de sportpagina's. "Als sponsor van wat ooit EBBC was, de Bossche basketbalclub. Na twaalfjaar een innige band met Nashua te hebben gehad, gaat de ploeg verder als Prospecs. Een sportschoenenmerk, onderdeel van Hanku Trading. De sponsoring had vooral tot doel om naamsbekendheid te krijgen. Ik kende de club al omdat ik enige tijd bij Nashua had gewerkt. Het grapje kostte mij in drie jaar tijd anderhalf miljoen gulden, een verantwoorde uitgave. Voor dertig seconden TV-reclame was je toen toch zo'n 25.000 gulden kwijt. Het basketbal werd toen door RTL 4 gevolgd." Aan de verbintenis tussen Prospecs en de basketbalclub komt een abrupt einde. "Het bestuur kwam de afspraken niet na. Spelers zouden beschikbaar zijn voor promotionele activiteiten, maar daar kwam niets van terecht. Het contract werd voortijdig ontbonden." Sinds 2007 is Wil weer terug in het zeilwereldje. Het Vlaamse Olympische team ziet wel iets in hem. Cees houdt aan zijn sportcarrière een baan over bij het Nissan Motorsport Centrum. Daarna werkt hij 14 jaar op de afdeling sportbeleid van de gemeente Eindhoven voordat hij besluit als zelfstandige verder te gaan. Met als doel de mogelijkheden voor de (top)sporter ideaal te maken. "In het begin was dat bij Hans van Breukelen waar sport en technologie hoog in het vaandel staan. Nu werk ik daar nog een dag in de week. Sinds 2005 ben ik bezig met allerlei sport-innovaties. Zo was ik betrokken bij het Olympisch bobslee-project, de Flik-Flak-hal in Den Bosch en de ultramoderne roeibaan Willem Alexander in Rotterdam." Sinds kort heeft hij samen met Lenneke de Voogd in Volans Rowing een eigen bedrijf in Delft. "We ontwierpen een nieuwe, innovatieve roeiboot: de Volans². Deze roeiboot biedt de gelegenheid om sportief bewegen te combineren met plezier in de buitenlucht en in de natuur. De Volans² is niet groter dan een kano maar benadert het gevoel van een ranke en slanke wedstrijdroeiboot. Met dit verschil dat niet het stoeltje op en neer beweegt, maar de sliding rigger - het deel met de riemen." Blikkend naar de toekomst van de sport verschillen de twee broers, zoals al vaker in het leven, van mening. Cees is een voorstander van de steeds verdere ontwikkelingen van de technologie. Wil is daar een fervent tegenstander van. "Je maakt de sport kapot, Van mij mogen ze de Olympische Spelen afschaffen. Het wordt steeds corrupter en voor zowel de sporters als de coaches dreigt het helemaal de verkeerde kant op te gaan."	55

Olympische sporen in s-Hertogenbosch (2012) 52-55

1975	Verslaggever Bossche sportpenning voor Willy en Cees van Bladel Brabants Dagblad, zaterdag 4 oktober 1975 \| 4
2012	Henk Mees en Piet Lauwen Willy en Cees van Bladel : De Tornado blijkt vijf millimeter te breed Olympische sporen in 's-Hertogenbosch (2012) 52-55

Bossche Encyclopedie |